Słowem podsumowania:

A. Płaszczyzna pozioma (H-plane) – lewy wykres 1. Klasyczna Yagi (niebieska):
- Bardzo wąski i silny lobe główny. - Silne tłumienie z boków i z tyłu. - Świetna kierunkowość →, idealna do zastosowań punkt-punkt.
2. Yagi z podwójnymi direktorami (pomarańczowa): - Lobe główny szerszy, bardziej rozlany. - Mniejsze tłumienie sygnału z boków. - Lepsza tolerancja na błędy ustawienia kierunku.
B. Płaszczyzna pionowa (E-plane) – prawy wykres 1. Klasyczna Yagi: - Węższy lobe w pionie – skupienie energii w jednej płaszczyźnie. - Bardziej kierunkowa pionowo →, dobre tłumienie zakłóceń „z góry i dołu”.
2. Yagi z podwójnymi direktorami: - Jeszcze szerszy lobe pionowy. - Lepsze pokrycie w pionie →, przydatne np. w aplikacjach naziemnych z dużymi różnicami wysokości anten.
Klasyczna Yagi: a) Łączność punkt-punkt na dużą odległość b) Mobilna antena kierunkowa
Yagi z podwójnymi direktorami: a) Odbiór szerokiego pasma (np. SDR, DVB-T) b) Stabilne pokrycie obszaru (np. monitorowanie pasma UHF) |